Met de Carolina naar London.
“Zin om mee te gaan? ” vroeg Hans. “Waar naar toe” was mijn wedervraag. Dat is afhankelijk van de wind zei Hans. Het kan Helgoland zijn, België of Engeland, maar het moet te bezeilen zijn. Het werd Noordwesten wind 3 tot 4 Beaufort en dus was Ipswich te bezeilen. Dit was het reisdoel van de ZWVU-Engelandvaarders in 2011, dat gezien de toen heersende winden een ander reisdoel noodzaakte. Voor de goede orde; Hans is Hans Timmer eigenaar van de “Carolina” een Bavaria 34 speed. Zo’n boot met een nog mooie lijn. Ik ben Bert Munter eigenaar van een klein wit wedstrijdzeilbootje waarmee ik op het Uitgeestermeer zeil.
Op donderdagochtend vanuit IJmuiden vertrokken, zeilden we na 21 uur bij Harwich de rivier Orwell op. Het was zakkend water en dus tegenstroom. We besloten een paar uur te slapen en knoopten de boot aan een vrije mooring om het goede tij af te wachten.
Met meegaand tij de rivier opgevaren langs Pinn-Mill, onder de brug door en via de sluis lag de Carolina vrijdagmiddag in de Neptune Marina in het centrum van Ipswich. Zaterdag besloten we dat London ons volgende reisdoel zou zijn.
Omdat je rekening moet houden met getijden en weersgesteldheid zijn we eerst vanuit Ipswich naar de jachthaven in Felixtowe gevaren om vandaar uit, de volgende ochtend met het tij mee naar Queensborough te zeilen. Het was goed zeilweer en in de avond hebben wij de boot aan een vrije mooring vastgemaakt in de rivier de Medway om met daglicht en opkomend tij de Thames op te varen. De volgende ochtend kwam een havenmeester 9 Pound collecteren maar hij gaf ons wel de raad om pas om 12:30 uur te vertrekken zodat we 2 uur voor HW bij St. Katharine Docks aan zouden komen. Enigszins eigenwijs vertrokken we een uurtje eerder gelijk met het opkomend tij. Resultaat was dat we te vroeg bij de Docks aankwamen. De Thames is een saaie rivier, niet te vergelijken met de Orwell of de Deben. Je passeert wat oude elektriciteitscentrales, een paar koopvaardijhavens en wat zandbanken waarop af en toe zeehonden liggen. Pas na de ThamesBarrier, die het te hoge Noordzeewater moet tegenhouden in geval van nood, wordt de rivier leuk. Je passeert de Milleniumdome en een sterk wijzigende bebouwing. Ook de Nul meridiaan wordt overschreden nabij het plaatsje Greenwich. Uiteraard een fotootje gemaakt van de instrumenten. En dan ineens doemt de Tower Bridge voor je op. De ingang van St. Katharine Docks ligt vlak voor deze brug. Uiteraard waren we te vroeg,
maar er was nog een vrije mooring en die benutten we maar, want vastmaken aan het Waiting Pontoon was gezien de sterke golfslag, veroorzaakt door scheepvaartverkeer, geen optie. Via de marifoon contact gemaakt met de haven en het was even schrikken want het blijkt dat je eigenlijk plaats moet bespreken. Gelukkig hadden ze nog een plekje over dus we konden worden geschut. Vreemde sluis waar de deuren een scharnier op de bodem hebben en dus plat op de bodem liggen als je eroverheen vaart. Om te controleren of de deur wel plat lag was een touw met fender vastgemaakt aan de leuning van de sluisdeur. Hiermee werd de waterhoogte gemeten. 21e eeuw!!!! London is een mooie stad. Het havengeld bedroeg 50 Pound per nacht. (hierbij is walstroom wel inbegrepen) Na een dag London bekijken en twee overnachtingen in het Dock, de Thames weer afgevaren (deels gezeild) naar de Medway om de volgende dag met gunstig tij de tocht naar Ramsgate of Dover te zeilen. Met weinig wind konden we Ramsgate net halen voordat het tij te sterk tegen zou staan. Ramsgate is een aardige haven, maar niet bijzonder. De volgende dag met gunstig tij naar Dover gevaren. De zon scheen en we hadden een schitterend uitzicht op de beroemde “White Cliffs of Dover”. Na toestemming te hebben gekregen om binnen te varen (de Ferryboten hebben voorrang) aldaar een mooie plek in de getijhaven gekregen. Het plan om de White Cliffs te beklimmen kon geen uitvoering omdat de enige weg daartoe via het kasteel liep en een toegangsprijs van 16 Pound pp vlak voor sluitingstijd was ons te dol.
Gezien de Westen wind 3 tot 4 Bft. besloten we de volgende ochtend om naar Nieuwpoort in Belgie te zeilen. Het was een prachtige zeildag. We vertrokken met het tij tegen waarna we de volgende 6 uur de stroom mee hadden. De grote scheepvaart onderweg in het kanaal hield zich rustig zodat we weinig uit hoefden te wijken. Precies met het kenteren van het tij kwamen in Nieuwpoort aan. Nadat we in de Koninklijke jachthaven daar hebben overnacht vertrokken we in de ochtend naar het noorden. Hoever we konden komen zouden we wel zien. Het KNMI had NO wind 2 tot 3 Bfr. voorspeld. Dat klopte dus niet. Er stond een wind uit het Zuiden 2 tot 3 Bft. zodat de spinaker werd gehesen. We hebben Nieuwpoort nog heel lang zien liggen. Intussen liet de wind het steeds meer afweten zodat we uiteindelijk de motor hebben gestart. Aangezien we intussen het tij mee hadden besloten we om door te motoren. Het liep uit op een complete windstilte. Scheveningen aangelopen voordat het tij keerde en hier een paar uurtjes geslapen. De volgende ochtend om 4:30 uur de zeilen gehesen met de beloofde NO wind 3 Bft. en het meegaande tij, bereikten we na en 3 uur IJmuiden. Tijdens onze reis hebben we meerdere malen bruinvissen gezien en het lijkt erop, in vergelijking met eerdere jaren, dat deze mooie dieren vaker in de Noordzee voorkomen.
Bert Munter en Hans Timmer.
- Mooring = een boei in een kanaal of rivier vastgemaakt aan een blok beton op de bodem waaraan je de boot kunt afmeren.
